Mijn droomreis komt dichterbij

Mijn droom, drie maanden werken in Kenia, komt steeds dichter bij. De afgelopen weken was ik volop bezig met de voorbereidingen. Tot nu toe is dat heel wat.

De officiële toestemming voor onbetaald verlof is binnen, sterker nog, de papieren zijn ook al, mét handtekening, retour. Afgelopen woensdag heb ik kennis gemaakt met mijn vervanger, a.s. woensdag zal ik haar nog verder inwerken.

Ik heb al een paar sponsoren kunnen werven. Uiteraard ga ik onverminderd door tot de dag van vertrek. Met lege handen in Kenia aankomen is geen optie. Wees gewaarschuwd, ik ga iedereen bestoken met mailtjes! Ik ga 8 maart, tijdens de viering van Internationale Vrouwendag, een lezing geven over Kenia. Het thema is ‘Connecting girls inspiring futures' en de organisatie vond mijn verhaal daar goed bij passen. Ze hebben al een kleine donatie ter beschikking gesteld en na afloop van de lezing hoop ik weer wat sponsorgeld binnen te halen. Ook de eerste persoonlijke bijdrage voor Kenia is binnen.

Ik weet ongeveer waar ik ga werken. Dat zal veelal met kinderen zijn. Op dit moment voer ik een enthousiaste mailwisseling met Sr Mary Esther van Babyhome Rangala. Ze kijkt uit naar mijn komst, denkt er al over na welke doelen ze van de sponsorgelden graag gerealiseerd ziet. Schoolgeld en uniformen voor de oudste kinderen staan hoog op het verlanglijstje.

Met Bianca Braspennincx, een leerling die een gedeelte van de tijd dat ik in Kenia ben daar stage gaat lopen, ga ik proberen een project op te zetten voor jonge vrouwen. We willen hen leren zeep, en misschien ook creme, te maken uit de agave en aloe die voldoende voor handen zijn. Met deze producten kunnen ze naar de markt en op termijn een inkomen voor zichzelf genereren.

Drie maanden veel van jezelf geven is goed, maar dan moet je wel zorgen dat de balans van geven en nemen in evenwicht blijft. Ik denk dat Kenia mij veel te bieden heeft. Na de wijze levenslessen die ik er ongetwijfeld ga oppikken, ga ik ook een aantal 'leuke' dingen ik voor mezelf doen. Ik weet nog niet precies wat dat zal zijn, maar in elk geval wil ik taal- en muzieklessen volgen. Ooit heb ik een workshop djembé van één uur gedaan. Dat beviel me, dat wil ik wel leren in Kenia. Wie weet kom ik wel als volleerd djembéspeler terug naar Nederland. Inclusief djembé natuurlijk.

De eerste vier tot vijf dagen zal ik Nairobi verblijven. Ik heb contacten met Anne die voor een hotel en een driver gaat zorgen. Op een van deze dagen wil ik een bezoek brengen aan Kazuri. Verder wil ik zeker een wildpark bezoeken en eigenlijk moet ik ook terug naar Rangers Restaurant. Bij thuiskomst vond ik namelijk een servet tussen mijn spullen. Waarschijnlijk bij de ‘overval’ van de mensapen van de zenuwen in mijn zak gestopt. Het zou wel zo netjes zijn als ik het terug ging brengen. Toch?

Nog geen idee waar ik zal wonen en slapen, maar inmiddels weet ik dat in Kenia alles goed komt. Ik hoef maar te denken aan die nacht dat we om half een met twintig man voor ons geboekte hotel stonden en te horen kregen dat anderen meer geboden hadden voor de kamers. Binnen een uur zaten we in een ander hotel. Een hotel waar ik goede herinneringen aan bewaar en waar ik wellicht ook dit keer een aantal dagen wil verblijven. Dat wonen en slapen, dat gaat vast lukken. Hakuna matata.

Het was de bedoeling dat ik eind april zou vertrekken. Door persoonlijke omstandigheden wordt dat iets later. Niet erg, ik ben al lang blij dat het met Hannie weer zo goed gaat dat ik kan vertrekken. Vandaag heb ik dan eindelijk mijn reis geboekt. Ik werd alleraardigst geholpen door Marola van VakantieXperts Amersfoort. Natuurlijk had ik ook via Internet een ticket kunnen kopen maar op de een of andere manier vind ik het er gewoon bij horen. Naar een reisbureau gaan, verwend worden met een kopje koffie of thee en iemand die alles keurig voor je uitzoekt. En in mijn geval iemand die me wijst op het feit dat mijn paspoort niet lang genoeg geldig is voor deze reis. Ik dacht van wel, had geen rekening gehouden met het feit dat het nog zes maanden na terugkomst geldig moet zijn. Gelukkig kan ik snel bij de gemeente terecht, dinsdag al een afspraak. Ik was toch wel iets meer dan een uur bij het reisbureau maar toen waren de vlucht en de nodige verzekeringen dan ook geboekt. Op 7 mei om 11.15 is het zover. Dan vlieg ik met vlucht KL0565 naar Nairobi. Spannend, zo in mijn eentje.

Ik hoop dat ik ook dit keer de tijd kan vinden om persoonlijk naar de Keniaanse ambassade in Den Haag te gaan om mijn visum op te halen. Het hoort voor mij echt bij de voorbereidingen.

Ik hoop ook dat velen van jullie virtueel mee gaan reizen en berichtjes op mijn reisblog zullen zetten. Dit keer zal ik zeker niet dagelijks maar toch wel 1-2 keer per week verslag uitbrengen. Ik zal toeleven naar de berichtjes, zeker weten. Dit keer ben ik immers niet met twintig lieve collegae maar helemaal alleen in mijn eentje. Nou ja, eentje, ik heb natuurlijk in oktober voldoende contacten gelegd om me niet eenzaam te hoeven voelen. Met een van mijn leerlingen die op hetzelfde moment in Kenia is, zal ik een aantal dagen aan een project werken. Maar toch, het zal anders zijn. Hoe het ook uitpakt, ik heb er onwijs veel zin in.